De een is bang om het virus te krijgen, de ander om zijn baan te verliezen en de derde om niet genoeg wc-papier in huis te hebben. Maar als je in je eentje thuis werkt én je vrije tijd alleen doorbrengt, ben je vooral bang om te vereinzeln …
Om contact met collega’s te houden als je thuis werkt bestaan er videovergaderingen. Ik moest voor het eerst van thuis uit meedoen aan zo’n vergadering en ik vond het doodeng. Ze staarden me met z’n allen aan op mijn computerscherm: een collega met haar dochtertje op schoot, mijn leidinggevende met een stoppelbaard van drie dagen en onze directeur in het halfdonker van zijn kelder. Ik was de asociale deelnemer zonder beeld, want ik vond het eng dat ze met zijn allen mijn slaapkamer in zouden kijken waar ik nu een geïmproviseerde werkplek heb.
YouTube-yoga
Je vrije tijd alleen thuis doorbrengen betekent een groot risico om te vereinzeln (in een isolement raken). Ik heb geleerd dat digitaliseren de oplossing is. Omdat er geen sportcursussen meer plaatsvinden, ga ik in mijn eentje wandelen of fietsen, maar er bestaat blijkbaar een virtueel sportaanbod in gezelschap voor in de huiskamer: maar liefst drie vriendinnen gebruiken YouTube-lessen om thuis aan yoga te doen. En terwijl ik met papier, schaar en lijm eenzaam verjaardagskaarten zit te knutselen, kun je op Facebook meedoen met creatieve live-sessies. C. stelde zelfs voor om samen een virtuele tentoonstelling te bezoeken. En ik hoorde dat Netflix ook de mogelijkheid biedt om samen ‘op afstand’ series te kijken, maar ik ben de enige slaapmuts unter 40 die nog geen Netflix heeft.
Smullen via Skype
Ook in je eentje eten hoeft niet tot vereinzeln te leiden. Vriendin U. weet de oplossing. Toen ze de telefoon opnam, zei ze tot mijn verbazing: “Ik heb maar even tijd, want om 20.00 uur heb ik een afspraak.” Wie heeft er dezer dagen nog afspraken? “Ik ga om 20.00 uur avondeten via Skype!” Inderdaad: ze moest ervoor zorgen dat ze op tijd het eten klaar had, want haar gesprekspartner zou dan ook met haar bordje voor de laptop gaan zitten, zodat ze gezellig samen konden dineren. En U. voegde er enthousiast aan toe: “Morgen heb ik een Skype-brunch.” Zo gaat socializen in crisistijden anno 2020!
Om wat gezelschap te hebben, fietste ik laatst even naar het natuurgebied aan de stadrand om de Damhirsche op te zoeken. Omdat er momenteel veel minder vliegtuigen opstijgen, was er ook een grote diversiteit aan vogels te horen. Maar zonder Frank de ornitholoog die uitleg gaf, was het maar half zo leuk. Misschien moet ik me morgenvroeg, als ik geen virtuele ontbijt-date heb, informeren via YouTube-video’s met vogelgeluiden. Om de spieren los te maken, doe ik mee met een virtuele Zumba-groepsles. En vóór ik de videovergadering met mijn collega’s aanzet, maak ik mijn bed nog snel op (de knuffelbeesten zijn al in quarantaine).
PS
La deutsche vita is een reeks blogartikelen over mijn dagelijks leven, zonder taalkundige inslag, maar er komen ook wel weer traditionele Typisch Duits-artikelen!
Typisch Duits 