Als je voor de Duitse vestiging van een Amerikaans bedrijf werkt, kun je het geluk (Glück) hebben om een heel bijzondere internationale avond mee te maken …
Met twee collega’s van de Europese vestiging van ons bedrijf bracht ik een wervelend, ruim een week durend werkbezoek door op het hoofdkantoor in Amerika. Overdag hadden we het druk met vergaderingen, afspraken en taken, en ’s avonds namen Amerikaanse collega’s ons om beurten mee uit eten in onder meer een Texaans, Mexicaans en Hawaiiaans restaurant. Na de etentjes volgden nog andere leuke activiteiten zoals een bioscoopbezoek, musical, winkelcentrum en speelhal in Las Vegas-stijl. Eén avond zal echter bijzonder in herinnering blijven.
De Colombiaanse collega L., die ik één keer eerder in Duitsland had ontmoet toen ze bij ons op kantoor langskwam, nodigde ons namelijk uit voor een feestje bij haar thuis voor de verjaardag van haar dochter. Wij waren al op weg naar de speelgoedwinkel toen F. via een WhatsApp-berichtje vernam dat L.’s dochter al zestien werd; het werd dan maar een leuk setje badschuim. Toen we wat later dan gepland bij het huis van L. arriveerden, bleek dat alle andere gasten al weg waren. Maar wij waren alsnog van harte welkom. Ik verwachtte een schuchtere tiener (denkend aan hoe ik zelf zou zijn geweest als er op de avond van mijn zestiende verjaardag een stel wildvreemde collega’s van mijn vader of moeder was komen binnenvallen), maar Tiffany vond het leuk en viel ons enthousiast om de hals. Haar moeder L., broertje Brandon en de Colombiaanse opa en oma, die alleen maar Spaans spraken, ontvingen ons al net zo hartelijk.
We namen met het gezin plaats in de fel verlichte, ruime woonkeuken. Oma ging gelijk aan de gang met het opwarmen van enkele schotels voor de onbekende gasten uit Europa. Opa ging op een gemakkelijke stoel zitten en staarde naar de reusachtige tv, waar verrassend genoeg André Rieu aan het optreden was. Hij is een grote fan van André Rieu, legde collega L. ons in het Engels uit, en hij is zelfs al naar een concert geweest. Opa knikte ontroerd. Oma serveerde het eten: gevulde kip met broccoli en aardappelen. Na het eten stelde L. voor om samen bingo te spelen. Ze deelde de bingokaarten uit en daar zaten we dan: drie Europeanen en drie generaties Colombianen, samen gebogen over balletjes met getalletjes. Op de achtergrond musiceerde Rieu onvermoeibaar door.
Toen was het tijd voor de (mierzoete Amerikaanse) verjaardagstaart en daarbij moest er natuurlijk gezongen worden. Tiffany wilde graag weten hoe verjaardagsliedjes klinken in andere talen dan Spaans en Engels. Rieu werd even gepauzeerd en mijn collega’s en ik schalden Zum Geburtstag viel Glück, Joyeux anniversaire en Lang zal ze leven (of iets wat daarvoor door moest gaan). L. filmde alles met haar smartphone, want haar dochter wilde de volgende dag op school opscheppen met de meertalige felicitaties van de internationale gasten. En ja, Tiffany kreeg bijna tranen in haar ogen bij ons gezang en kwam ons dankbaar omhelzen. Wat een Glück dat we zo’n gezellige avond mochten doorbrengen met een Colombiaanse familie in Amerika.
PS
La deutsche vita is een reeks blogartikelen over mijn dagelijks leven, zonder taalkundige inslag, maar er komen ook wel weer traditionele Typisch Duits-artikelen!
Typisch Duits 