Er komt op het werk een mailtje binnen met de titel Flea market. Ik wil het net opendoen als ik snelle voetstappen op de gang hoor. Collega J. komt naar ons toe gerend. ‘Kommt, schnell! Flohmarkt!’ Ik kijk haar vragend aan. ‘Ja, du auch! Du brauchst ja noch ganz viel!’
Ik zie C. en de Braziliaanse collega (die van de huismiddeltjes) ook enthousiast opspringen. Ze stormen het lokaal uit. Een collega van personeelszaken trippelt er op naaldhakjes achteraan. ‘Schnell, bevor alles weg ist!’ Boekhouder M. bekijkt het tafereel hoofdschuddend en knipoogt naar mij. ‘Da rennen sie wieder alle …’ De vlooienmarkt op het werk is blijkbaar een terugkerend fenomeen en dat wil ik als nieuwe collega dan toch niet missen. Ik volg het enthousiaste trosje dames en dan wordt alles duidelijk: een paar tafels liggen vol met artikelen die ons bedrijf normaal gezien duur verkoopt. Het zijn door klanten teruggestuurde of afgekeurde spullen die niet meer aan de vrouw gebracht kunnen worden. Nu mogen alle medewerkers gratis wat uitzoeken.
De dames van Finance en Events graaien de spullen van de tafels. Ik ben een beetje overweldigd en kijk eerst maar even toe. Ik vertrouw op C., die zich sinds de rit met haar Fiat en mijn kapotte fiets een beetje over me heeft ontfermd: zij legt me uit welke spullen ik als ‘beginner’ nodig heb. Ons bedrijf verkoopt voornamelijk knutselbenodigdheden. C. begint een plastic zak te vullen met een Basisausstattung: ‘You need this to get started. And you’re definitely going to need that. Oh yes and this too.’ Speciale lijm, pakketjes karton, snijmallen en andere de creativiteit stimulerende middelen belanden een voor een in de tas.
Even later sleep ik twee zware zakken vol en een grote kartonnen doos de gang door naar mijn werkplek. Zo’n succesvol bezoek aan de vlooienmarkt heb ik nog nooit eerder beleefd. Ik heb er thuis bijna een extra kast voor nodig! Na mijn verhuizing heb ik voorlopig even genoeg van Ikea, dus als het geen Billy of Ivar wordt, zal ik toch nog naar een echte Trödel of vlooienmarkt moeten.
PS
La deutsche vita is een reeks blogartikelen over mijn dagelijks leven, zonder taalkundige inslag, maar er komen ook wel weer traditionele Typisch Duits-artikelen!
Typisch Duits 