lässig

Foto: lässigMannen en kleding: een ingewikkelde combinatie. Als ik voor mijn vriend sta in een aparte jurk en met hoge hakken en naar zijn mening vraag, haalt hij zijn schouders op. Maar heb ik een doodgewoon spotgoedkoop shirt aan, dan komt er ineens – ongevraagd – commentaar: “Lässig!”

Losjes

Mijn nieuwe shirt met lange mouwen was niks bijzonders, gewoon katoen en met fijne zwart-witte streepjes. Voor een paar euro bij een bekende Zweedse kledingzaak gekocht. Eerst wist ik niet helemaal zeker of dat lässig van mijn vriend nou negatief of positief bedoeld was. Bij het badmintonnen moppert tegenspeler C. namelijk wel eens, als het pluimpje onbedoeld het speelveld uit vliegt, dat hij te lässig gespeeld heeft. Het pluimpje te nonchalant uit de losse pols teruggeslagen, zodat het zijn doel voorbijvloog. Maar bij mijn gestreepte shirt verried de gezichtsuitdrukking van mijn vriend dat zijn lässig wel degelijk als compliment bedoeld was. Nonchalant, maar dan positief! Een vlotte, sportieve outfit. Mijn vader zou zeggen: “staat snel als je hard loopt”.

Quasinonchalant

Blijkbaar heeft mijn vriend gevoel voor mode, want ik ben er eens op gaan letten hoe vaak het woordje lässig in modereportages voorkomt. Ja, lässig staat tegenwoordig gelijk met ‘hip’. Een gebleekte jeans met scheuren, sneakers eronder en het haar wild door elkaar; hier een knoopje los, daar een T-shirt maar half ingestopt, de ene broekspijp wat verder opgerold dan de andere. Natuurlijk is niets van dat alles toeval: beroemdheden en modebloggers hebben hun lässige outfit zorgvuldig geënsceneerd. ‘Quasinonchalant’ noemden we dat vroeger. En het werkt: fotootje op Instagram, duizenden clicks, alle fashionista’s jubelen en het sponsorgeld stroomt binnen. Wat is in godsnaam hun geheim? Liep ik met een gescheurde broek over straat, dan zouden voorbijgangers mij hooguit uit medelijden een euro geven, omdat ze denken dat ik een zwerfster ben…

Van ‘nonchalant’ naar ‘slordig’ is het maar een kleine stap en daarom vind ik lässig zo lastig. Gisteren had ik als illustratie voor iemands homepage een foto van een street art-motief uitgekozen. Ik twijfelde. Was dat cool, of juist te luchtig voor mijn serieuze opdrachtgever? Mijn vriend vond de foto lässig, zei hij, toen ik om zijn oordeel vroeg. Helaas verried de gezichtsuitdrukking dit keer niet of dat positief of negatief bedoeld was.